Witam Panią, bardzo proszę o poradę, czy zachowanie mojej córki jest właściwe. Moje obawy zaczęły się w sumie w dniu, gdy dowiedziałam się, że kuzynka mojego męża ma syna autystę i drugiego syna z Zespołem Aspergera. Ma też najstarszą córkę, która jest zdrowa. Jednak opiszę moje wątpliwości. Mam córeczkę, która 30 września skończyła 16 miesięcy. Urodzona o czasie, przez CC z powodu braku postępu porodu. W sumie to martwi mnie u niej tylko to, że bardzo słabo reaguje na swoje imię. Ale rozumie za to bardzo dużo i mówi też bardzo dużo (tak mi się wydaje, jak na swój wiek). Mówi około 60 słów (zawsze adekwatnie do sytuacji), wskazuje palcem, na to co chce dostać i na wszystko, co ją zainteresuje (jednak nie zawsze przenosi po tym wzrok na mnie-chyba, że przez dłuży czas nie zareaguję lub nie nazwę, tego na co wskazała paluszkiem). Bardzo lubi dzieci i jest nimi żywo zainteresowana. Jednak w interakcje z dziećmi ale i z nami wchodzi na krótko. Zapytana, jak ma na imię, zawsze odpowiada poprawnie. Jednak co ciekawe, gdy jej na czymś zależy, lub chce coś dostać, to wie doskonale, że jak wołam ją po imieniu, to ma spojrzeć i wtedy to robi z takim wręcz przekąsem. Odchyla główkę mocno w górę i głęboko spogląda mi w oczy i do tego tak zalotnie mruga oczkami, wygłupia się, jakby chciała powiedzieć "tak mamo, patrzę na ciebie"! Zawsze zwraca się do mnie "mama" i do każdego z członków rodziny adekwatnie (babcia-idealnie wymawia "bapcia", nie baba!, dziadzia, tata, ciocia... itd.), naśladuje praktycznie wszystko i każdego (nawet nie trzeba jej do tego namawiać-sama małpuje wszystko, co podpatrzy), robi papa adekwatnie do sytuacji (nie muszę jej o to prosić-mówi i robi papa, jak ktoś od nas wychodzi), robi niu, niu (też adekwatnie do sytuacji i bez proszenia-mówi i robi niu, niu). Łączy już czasami 2 wyrazy, takie jak "yyy ma"-nie ma, "to tooooo"-co to, i pięknie takie wypowiedzi podkreśla właściwą intonacją głosu. Naśladuje wiele odgłosów zwierzątek, wie, co to znaczy "ja" i "ty". Jak zapytam się jej "gdzie ty jesteś (bez wypowiadania jej imienia)"-wskazuje na siebie i mówi "tu", "gdzie ja jestem"-wskazuje na mnie i mówi "tu", wskazuje każdego członka rodziny, zna imiona siostry i wszystkich kuzynek i potrafi ich wskazać, odpowiednio używa słowa "tu" i "tam". Ogólnie wszyscy się zachwycają (obcy ludzie nie znający moich zmartwień), jak ona dużo rozumie i ile już umie powiedzieć (jak na swój wiek)! Jadnak bardzo martwi mnie to, dlaczego tak rzadko reaguje na swoje imię! Z moich obserwacji zauważyłam, jakby robiła to wręcz celowo, wiedząc, że samo imię nie niesie dla niej żadnego przekazu! Dopiero imię+konkretny komunikat-wtedy córeczka reaguje na ten komunikat adekwatnie i w jakiś 85% dodam także, że na spacerach, gdy pozwolę jej iść samej, także często mi ucieka i nie reaguje na moje nawoływanie, jednak gdy jest już w dalszej odległości, to zawraca i przybiega do mnie. I w dalszej odległości dużo częściej reaguje na swoje imię! Ogólnie to chodzi na spacerach za rączkę prawie zawsze, gdy tego od niej wymagam (mówię je, że gdy będzie uciekała, to pójdzie z powrotem do wózka). Bardzo proszę o wiadomość, czy powinnam udać się z córeczką na specjalistyczną diagnozę, a jeśli tak, to dokąd (jestem z województwa wielkopolskiego, okolice Ostrowa Wlkp.) lub proszę o kontakt do terapeuty MK w moim województwie. Czy mogę jakoś ćwiczyć z córką tą reakcję na imię? (to dla mnie jest dość kłopotliwe, że nie mogę jej przywołać, jak normalnego dziecka)
