Dwulatek, niepokojące zachowania

[Dawid L.]

Szanowna Pani Profesor,
Pewnego dnia zaczęliśmy baczniej przyglądać się rozwojowi naszemu 2 letniemu synkowi, po przeczytaniu kilku artykułów na temat autyzmu wśród dzieci. Synek obecnie przechodzi intensywnie „bunt dwulatka” i do końca nie wiemy czy to są zachowania mieszczące się w „granicach normy”. Niepokojące nas zachowanie to brak witania się z tatą gdy wróci z pracy. Dotyczy to również witania się z mamą, aczkolwiek w dużo mniejszym stopniu. Zauważy, że przyszedł nawet uśmiechnie się, przyniesie zabawkę jeśli ma w ręce i dalej wraca do swoich zajęć. Czasami zareaguje na powrót, któregoś z rodziców jak na obcą osobę. Stanie i spuści głowę. Tak często reaguje na obce osoby. Wcześniej wręcz bał się obcych osób. Jest w tej chwili znaczna poprawa reakcji na nieznajome osoby.

Zagadkowe zachowanie na które nie mogę nigdzie znaleźć odpowiedzi to sposób bawienia się naszego synka zabawkami. Chodzi mianowicie o jego figurki zwierząt, ludziki lego, samochodziki itp. Od 3 miesięcy bawi się z nami w ten sposób, że my trzymamy tą zabawkę w ręce, a synek pokazuje co ma zrobić. Ludzik ma wejść do domku, ma popatrzeć co synek zobaczył, ma zrobić to i tamto. Ogólnie wszystkiemu co coś robi mają towarzyszyć jego zabawki i figurki. Synek jeszcze nie mówi, więc jego „rozkazy” polegają na pokazaniu palcem na ludzika, potem na to co ma zobaczyć i zrobić. Przy okazji wydaje „swoje dźwięki”, które potrafimy rozpoznawać co znaczą. To samo dotyczy się na spacerze. Ludzik musi na wszystko popatrzeć, on mu pokazuje co znalazł, zobaczył. Oczywiście, nam również wszystko pokazuje, zwraca naszą uwagę, więc nie wiem czy to jest zachowanie prawidłowe czy nie. Zastanowiło nas to zachowanie podczas jednego spaceru, gdzie nie mieliśmy żadnej zabawki ze sobą, to wtedy zastąpił ją widelec lub kawałek trawki znalezionej na ziemi.
Do tej pory również śmieszyło nas jego machanie rączkami jak ptaszek w chwili, gdy się bardzo ekscytuje lub gdy robi kupę. Teraz się zastanawiamy czy w wieku 2 lat to normalne zachowanie?

Dziękujemy za poświęcony czas i będziemy wdzięczni za odpowiedź gdy znajdzie Pani na to chwilę.
Pozdrawiamy serdecznie

[Jagoda]

Dobry wieczór, brak mowy u dwulatka jest wystarczająco niepokojący aby natychmiast rozpocząć stymulację.
Pozostałe opisane przez Pana zachowania są niepokojące, ale na ich podstawie nie można stawiać diagnozy, tym bardziej, że dziecka nie widziałam.
Tego typu zachowania są charakterystyczne dla dzieci z alalią (brak rozwoju mowy) z komponentem ze spektrum zespołu Aspergera.
Proszę pamiętać, że niezwykle ważna dla prawidłowego rozwoju dziecka jest eliminacja  prawopółkulowych stymulacji,  co oznacza CAŁKOWITĄ rezygnację z telewizji, nie może ona być włączona, mimo, że dziecko nie patrzy na ekran. Należy zrezygnować z radia, komputera, gier w telefonie komórkowym, radia w samochodzie.  Należy usunąć baterie ze wszystkich dźwiękowych zabawek.  Chodzi o to, że dźwięki płynące z medium nie pozwalają dziecku na słuchanie mowy z otoczenia, uczenia się prowadzenia NAPRZEMIENNEJ ROZMOWY i rozumienia społecznych przekazów niewerbalnych (mimika, wyraz oczu itp).
Proszę pamiętać, że niezwykle ważna dla prawidłowego rozwoju dziecka jest eliminacja  prawopółkulowych stymulacji,  co oznacza CAŁKOWITĄ rezygnację z telewizji, nie może ona być włączona, mimo, że dziecko nie patrzy na ekran. Należy zrezygnować z radia, komputera, gier w telefonie komórkowym, radia w samochodzie.  Należy usunąć baterie ze wszystkich dźwiękowych zabawek.  Chodzi o to, że dźwięki płynące z medium nie pozwalają dziecku na słuchanie mowy z otoczenia, uczenia się prowadzenia NAPRZEMIENNEJ ROZMOWY i rozumienia społecznych przekazów niewerbalnych (mimika, wyraz oczu itp).

Serdecznie pozdrawiam
Jagoda Cieszyńska