Bożena
Newbie
Wiadomości: 3
|
 |
« : Lutego 06, 2013, 10:33:47 » |
|
Droga Pani Profesor,
piszę w sprawie mojego 2 letniego synka (2 lata skończył 29 stycznia). Bardzo proszę o opinię co możemy jeszcze dla niego zrobić. Czy jest jeszcze szansa na powrót na prawidłową ścieżkę rozwoju?
Dopiero teraz widzę, że od pierwszych miesięcy, mały nie rozwijał się tak jak powinien. Kontakt z nim był utrudniony. Bardziej interesował się przedmiotami niż ludźmi, miał jakby swój świat. Ruchowo rozwijał się w normie. Chodzić zaczął kilka dni przed pierwszymi urodzinami, wcześniej dużo raczkował, ogólnie jest dosyć sprawny.
Jeżeli chodzi o gaworzenie to było raczej w normie. Od samego początku był problem z jedzeniem. Mały nie chciał jeść, później ciężko było mu zacząć jeść pokarmy stałe. Miewał krótkie okresy kiedy jadł dobrze i różnorodnie i za chwilę znów mógłby nie jeść w ogóle. Sądziliśmy, że to przez wychodzące zęby. W efekcie całej historii z jedzeniem, myślę że po prostu kojarzy mu się ono ze stresem. Mały je tylko wybrane rzeczy. Próbujemy to w tej chwili odmienić. Bywa różnie, ale wiem że nie możemy się poddać.
W wieku półtora roku zauważyliśmy, że mały nie rozwija się tak jak jego rówieśnicy. Ciągle biegał, nie potrzebował nawiązywać bliższego kontaktu, przytulać się, mówić.
Owszem żywiołowo reagował na nasz widok, uśmiechał się, lubił łaskotki, nie bał się nieznanych osób, cieszył się na widok dzieci i przytulał się do nich, ale nie był to kontakt normalnie rozwijającego się dziecka. Coraz bardziej niepokoiło nas, że jeszcze nie mówi.
Pół roku temu przeprowadziliśmy się do innego miasta, a ja wróciłam do pracy. Mały ciężko na początku znosił tą sytuację. Zauważyliśmy, że lubi cyferki więc kupiliśmy mu plastikowe cyferki. Niestety zabawa cyferkami przybrała formę obsesji. Wszędzie widział cyferki, nawet moja zgięta ręka była dla niego cyfrą 7. Nie zauważał nic poza cyferkami. Jego pierwszym świadomym słowem było trzy. Potem szybko zaczął liczyć do 10, a dziś właściwie potrafi liczyć do stu. Potrafi na polecenie ułożyć każdą liczbę do stu.
Zrozumieliśmy, że tracimy nasze dziecko, postanowiliśmy działać. Od 3 tygodni zupełnie wyłączyliśmy tv i komputer (poprawił się kontakt wzrokowy i reakcja na polecenia i imię), szybko nauczył się jak robi krówka, pies, kura, pokaż gdzie jest mama, jaki duży urośniesz, ile masz lat, przybij piątkę. Jednak mam wrażenie, że to jest po prostu wyuczone na pamięć, mechaniczne, czasami na pytanie gdzie jest mama pokazuje tatę, kiedy pytam jak robi kura, wie że ma powiedzieć koko, ale kiedy wskazuję na kurę nie potrafi już jej naśladować. Z naśladownictwa lubi otwierać buzię i ruszać językiem, potrafi naśladować dziecko narysowane w książeczce, które otwiera buzię. Karmi nas. Na prośbę próbuje mnie czesać, ale ogólnie nie jest zainteresowany naśladowaniem. Od 3 dni puszczamy mu płytki z serii "Słucham i uczę się mówić" (samogłoski i wyrażenia dzwiękonaśladowcze)- zaczyna je powtarzać podczas słuchania, później również. Dziś spontanicznie dokończył za mnie zdanie, kiedy powiedziałam kocham dokończył Cię.
Nie ma najmniejszego problemu z włożeniem małego przedmiotu do butelki, kiedy interesuje go obrazek potrafi go złożyć z dwóch części. Potrafi przypasować klocek pod względem koloru, gorzej jeżeli chodzi o kształt i wielkość. Przy próbach rysowania linii, nie chce rysować, ale udało mu się samodzielnie narysować linię do połowy. Powoli próbujemy go przestawić na wskazywanie swoim palcem. Do tej pory sam nie wskazywał, posługiwał się naszą ręką. Niepokoi mnie częste powtarzanie cyfr (np. po przebudzeniu liczy sobie 8,9,10)
Potrafi wskazać nas na zdjęciu, wskazać oczy, usta, nos.
Bardzo proszę o opinię na czym powinniśmy się skupić w tych pierwszych tygodniach terapii, by pomóc dziecku wrócić na prawidłową ścieżkę rozwoju. Czy to w ogóle możliwe by w przyszłości mógł się normalnie rozwijać?
Z góry dziękuję za odpowiedź i dziękuję za wszystko co Pani robi dla naszych dzieci.
|
