Prośba o pomoc

Dzień dobry Pani Profesor,
Na wstępie chciałabym zaznaczyć, że jestem ,,młodym’’ logopedą. Ostatnio zaczęłam prowadzić zajęcia z chłopcem z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Dziecko ma dziesięć lat i do tej pory posługuje się komunikacją alternatywną (na moich zajęciach nie). Rozumie mowę. Wyraźnie mówi tylko: ,,tak’’. W jego mowie nie ma wielu głosek, a te, które wymawia są bezdźwięczne (gardłowo), wyraz auto wymawia niewyraźnie, artykulacja jest bardzo zamazana. Często, kiedy coś jest nie mojego myśli zaczyna płakać. W szkole jest uczony pisania, z moich obserwacji wynika, że pisze z pamięci (na zajęciach potrafił napisać wyraz buty, ale buda już nie, choć pierwsza sylaba jest przecież taka sama, zrozumiałabym gdyby nie napisał tylko drugiej). Próbowaliśmy czytać sylaby z książeczek Pani autorstwa: chłopiec często spoglądał na mnie wyczekująco, bo nie wiedział jak przeczytać sylaby nawet z pierwszych książeczek z sylabami zawierającymi m oraz p, niektóre owszem, ale nie wszystkie. W zastanej dokumentacji przeczytałam, że chłopiec ma problemy z pamięcią:, zapomina litery’’- dokładnie tak napisano. Poza tym dziecko ma problemy z kinestezją narządów mowy, mimo wskazania miejsca artykulacji głoski, a podczas wymawiania głoski, l’’ wręcz zwija końcówkę języka (składa ją opierając na przednich zębach). Wypowiada proste dwusylabowe wyrazy, ale w tym czasie musi w większości przypadków patrzeć na sposób ułożenia narządów mowy. Moje pierwsze pomysły na usprawnianie to program słuchowy, Słucham i uczę się mówić’’, paradygmaty z czarno- białymi sylabami, a także usprawnianie czucia w obrębie narządów mowy, ćwiczenia pamięci sekwencyjnej, (choć podczas nich okryłam, że dziecko nie ma problemów z pamięcią). Stąd moja prośba o radę Pani Profesor. Wychowawczyni dziecka podkreśla, że niezbędne są ćwiczenia artykulacyjne z doświadczonym specjalistą (czyli nie ze mną z tego co rozumiem, choć dziecko widziałam zaledwie kilka razy i terapię będę prowadzić chyba, że rodzice z niej zrezygnują).