3.5 letnia dwujęzyczna dziewczynka uczy się liter

[AnnaDeLu]

Witam,

Jesteśmy mieszanym małżeństwem polsko-francuskim mieszkającym w Polsce. Ja jestem Polką, mąż jest Francuzem. Między sobą, tj. dorosłymi, rozmawiamy po angielsku, natomiast do dzieci mówimy w naszych etnicznych językach, stosując zasadę OPOL. Mamy 3.5 letnią córeczkę, która chodzi do przedszkola, właśnie zaczęła uczyć się pierwszych literek (samogłoski) i ich wymowy w j. polskim. Podczas wizyt u nas francuska babcia próbuje nauczyć córkę wymowy liter z alfabetu francuskiego, wymowa ta jest inna niż w j.polskim. Boję się, że nauka francuskich liter w tym momencie skomplikuje sytuację córki, spowoduje, że trudniej będzie jej się uczyć w przedszkolu, a później w polskiej szkole.
Czy moje obawy są  uzasadnione? Jak najlepiej podejść do nauki liter, czytania i pisania po francusku, w jakim wieku dziecka?
Nadmienię, że córka rozumie po francusku, używa pojedynczych słówek czy buduje bardzo proste zdania, natomiast do męża mówiącego do niej po francusku zawsze odpowiada w j. polskim. Edukacja córki będzie odbywać się w szkołach polskich.

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam,
Anna

[Jagoda]

Droga Pani Anno, Babcia nie powinna uczyć Dziewczynki czytać w języku francuskim ponieważ próbuje to robić nieprawidłową metodą. Oczywiście rozumiem, że chce ona pomóc w opanowaniu przez wnuczkę języka francuskiego, ale będzie lepiej gdy skupi się na języku komunikacyjnym. Nauczanie alfabetu (czyli nazw liter) jest metodą nauczania dorosłych języka obcego. Uczniowie w szkołach francuskich bardzo źle wypadli w międzynarodowych badaniach PISA sprawdzających poziom umiejętności czytania ze zrozumieniem, dlatego we Francji dyskutuje się o konieczności nauki czytania sylabami, ale pomocy jeszcze nie  ma i Babcia sobie nie poradzi z tym problemem. Powinna mówić po francusku, śpiewać, czytać wierszyki, opowiadać o obrazkach, wspólnie rysować i bawić się. Aby jednak nie generować napięć w rodzinie proszę zaproponować Babci, by wprowadziła tylko czytanie globalne (całościowe zapamiętywanie wyrazów: imion i nazw domowników, nazw zabawek, napojów i pokarmów, może także pisać dziennik wydarzeń po francusku, podpisywać zdjęcia krótkimi zdaniami).

Serdecznie pozdrawiam
JAgoda Cieszyńska

[AnnaDeLu]

Szanowna Pani Jagodo, dziękuję serdecznie za odpowiedź. Pani ekspercka opinia będzie głównym argumentem w moich dalszych rozmowach z francuską stroną rodziny na temat nauki j. francuskiego przez moją córkę, a późnej zapewne też syna. Zapomniałam wcześniej dodać, że teściowa jest emerytowaną nauczycielką, przeciwniczką metody globalnej, więc rozmowa może być trudna. Jednak sprawa jest na tyle ważna, że nie pozwolę przybrać jej przypadkowego toku. Jeszcze raz Pani dziękuję.

Pozdrawiam,
Anna

[Jagoda]

Droga Pani Anno, rozumiem sprzeciw babci nauczycielki wobec metody globalnej, w tej chwili mówi się o tym we Francji bardzo dużo. Jeśli babcia chce niech spróbuje bawić się sylabami zapisanymi w języku francuskim, ale nie może nazywać liter ani głoskować. Podaję Pani adres mailowy do naszej terapeutki w Lyonie pani Anity Borghese, która uczy w międzynarodowej szkole CSI, Pani Anita będzie mogła porozmawiać w języku francuskim i wyjaśnić babci wszelkie niuanse. Anita Borghese <borghanika@yahoo.fr>.
Bardzo Panią wspieram w podjętych działaniach, bo liczne badania dzieci dwujęzycznych, które prowadzę w Europie potwierdzają słuszność takiej drogi.

Ponieważ otrzymałam także Pani pytanie na innym forum, pozwolę sobie skopiować moją wcześniejszą odwiedź i wysłać ją także tam, bowiem wielu rodziców korzysta z odpowiedzi udzielonych przeze mnie innym.

Serdecznie pozdrawiam
JAgoda Cieszyńska