Katarzyna79
Newbie
Wiadomości: 1
|
 |
« : Padziernika 06, 2015, 02:37:20 » |
|
Witam,
Jestem nauczycielem w klasie III szkoły podstawowej, w swojej klasie mam chłopca, którego zachowanie od początku budzi we mnie niepokój. Chłopiec nie nawiązuje żadnych relacji werbalnych z rówieśnikami (ma tylko jednego kolegę, z którym spędza czas rozmawiając najczęściej o grach komputerowych lub przebywają w swoim towarzystwie nie rozmawiając wcale). Jako dziecko 3 letnie, został przyjęty do naszego przedszkola z zaburzeniami odżywiania i mowy (jadł tylko maślane bułki- cały dzień oraz w mowie posługiwał się tylko sylabami -ma, -ba, -da). Był badany i został objęty terapią logopedyczną. W wieku sześciu lat - na mój wniosek mama przebadała go okulistycznie: okazało się że jest krótkowidzem (wada wzroku - 8 ). W tym momencie chłopiec mówi niewyraźnie ( i z bardzo specyficzną intonacją), nieczytelnie pisze (popełniając mnóstwo błędów, "połykając" litery- najczęściej samogloski) w opinii tutejszej poradni ma zagrożenie dysgrafią i dysortografią. Uczeń jest bardzo mało sprawny fizycznie- w czasie biegu wykonuje nieskoordynowane ruchy, nie potrafi utrzymać równowagi, nawet z pomocą nie jest w stanie wykonać poprawnie ćwiczeń gimnastycznych. Chłopiec ma bardzo mały zasób wiedzy i umiejętności społecznych (nie wie, jak się zachować w różnych sytuacjach, co wielokrotnie wzbudza śmiech i wytykanie palcami przez innych uczniów, odmawia współpracy w zespole, nie inicjuje kontaktów, nie rozumie dlaczego ktoś postępuje w określony sposób)... Problemów jest jeszcze mnóstwo... Chłopiec świetnie natomiast radzi sobie z matematyką- zazwyczaj zadania wykonuje jako pierwszy w klasie... Jako nauczyciel szukałam pomocy w naszej poradni psychologiczno- pedagogicznej, jednak zostałam ofuknięta, że jako osoba niewykwalifikowana w tym zakresie nie mogę nawet podejrzewać tak poważnego zaburzenia, że takie choroby bada się latami... Rzeczywiście, nie jestem specjalistą, nie miałam nigdy nawet kontaktu z osobą z ZA- swoje podejrzenia opieram m.in na literaturze, szkoleniach i forach internetowych... jako nauczyciel nie potrzebuję "papierka" z rozpoznaniem- mam małoliczną klasę i jakoś radzę sobie z zachowaniem chłopca- chodzi mi tylko o jego dobro i odnalezienie się w grupie rówieśniczej, bo wszędzie podkreślana jest konieczność terapii... Niestety ze strony rodziców napotykam na mur- mama twierdzi, że jej syn taki jest ekscentryczny i w sumie to wszystko jest z nim w porządku... Co w tej sytuacji mogę zrobić, by chłopcu pomóc? Powoli dopada mnie zniechęcenie, bo wychodzi na to, że wszystkiego się czepiam (wszelkie problemy na bieżąco zgłaszam mamie)... Bardzo proszę o pomoc...
|
