Witam serdecznie, jestem mamą 3 letniego chłopczyka, synek od grudnia ubiegłego roku jest prowadzony Metodą Krakowską i widzę znaczną poprawę w jego zachowaniu. Zdiagnozowano u niego Zespół Aspergera. Mam więc do Pani Doktor kilka pytań. Synek uczęszcza do przedszkola na 3 godzinki, normalnie chodził 5, po diagnozie dla jego dobra zrezygnowaliśmy z 5 godzin ale nie potrafię zrezygnować z przedszkola zupełnie, ponieważ synek nie miałby żadnego kontaktu z dziećmi oraz sam chętnie chce tam chodzić i po miesięcznej przerwie którą miał pytał czy może już tam iść. Ciągle mnie to gryzie, czy zrezygnować czy nie, ponieważ Pani w przedszkolu choć nie puszcza bajek dużo rzeczy puszcza z magnetofonu. Synek pod względem relacji społecznych jest na dobrym poziomie i wykazuje inicjatywę by się bawić więc nie chcę go tego pozbawiać. Mam wiele wątpliwości, co robić z dzieckiem które ma Zespół Aspergera? Dużo rozmawiamy, wszystko co mogę tłumaczę, zadaję dużo pytań i sprawdzam rozumienie ich, tłumaczę emocje choć synek sobie z tym doskonale radzi, ogólnie po jego zachowaniu na pierwszy rzut oka nie widać jego problemów, dużo mówi i sensownie odpowiada, odkąd robimy ćwiczenia jest jeszcze lepiej, problemem są głównie tylko jego schematy. Nie wiem jak z tym walczyć. Synek ma swoje czynności których nie mogę przerwać bo kończy się to atakiem szału i zachowaniami agresywnymi których normalnie nie przejawia. Np uwielbia pić, pije na okrągło, bardzo dużo, przed spaniem wypije cały kubek potem prosi o jeszcze jeden, dziś gdy odmówiłam, ponieważ później moczy się w nocy, znów płakał i aż się wił. Nie wiem jak się wtedy zachować w takich sytuacjach, reagować
https://showbox.bio/, czy nie reagować, zazwyczaj chcę go uspokoić i tłumaczę, staram się być konsekwentna ale nie zawsze wychodzi. Dowiedziałam się, że najlepiej łamać schematy i próbuję tak robić. Schematycznych zachowań mamy wiele, picie, mycie zębów, ubieranie, zabawki, zabawy z ciastoliną itp za każdym razem napad szału, żal mi strasznie wtedy synka więc zastanawiam się czy dobrze robię ,że próbuję przerywać jego schematyczne zachowania, czy to jest bardzo ważne i w przyszłości może zaowocować tym ,że będzie mniej tych zachowań czy dać sobie spokój z niektórymi bo im bardziej będę naciskać to będzie gorzej? Mam nadzieje ,że moja postawa wobec zaburzeń synka jest prawidłowa. Nie wiem tylko co jeszcze robić by mu pomóc i by jego funkcjonowanie w przyszłości było prawidłowe. Pozdrawiam serdecznie Magdalena
