Dzisiaj próbuję się stłumić, ale wciąż czuję się niepewnie
Ostatnie 3 lata i czas w szkole: zawsze stimmingu: wielu nawet myślało, że bardzo wszystko maskuję, podczas gdy byłem całkowicie nieświadomy tego wszystkiego i bycia Aspergerem.
Zawsze miałam w sobie krzyk (tak to nazywam. To coś, co nie było w tobie, próbując się wyczołgać i wściekać. Coś, co sprawiło, że desperacko nie chciałem tego wypuścić, ale z drugiej strony nie chciałem niczego więcej, by tak po prostu odpuścić) .
Stymulując moje ciało próbowało złagodzić to napięcie. Czułem, że nie mam żadnej kontroli nad stimmami i desperacko próbowałem przestać. Ale to się po prostu wydarzyło, a ja nie byłem w stanie nic przeciwko temu zrobić (co zrobiłem, ponieważ krzyk wewnątrz mnie był tak rozpaczliwy, aby to wydobyć).
https://omegle.onl/ vshareChodzi o to, że zawsze bardzo się bałem, że ten krzyk się pojawi. Myślałem, że kiedy na to pozwolę, nie będę w stanie przestać. Krzyczałam, krzyczałam, wymachiwałam ramionami i po prostu pozwalałam, by szalała przez całe moje ciało. Poza. Tak bardzo się tego bałam, bałam się, że jeśli tak się stanie, że kogoś skrzywdzę lub sprawię, że będzie nieswojo. Stymulowanie pomaga, uwalnia się trochę z tego dyskomfortu.
Czy ktoś czuje to samo, a jeśli tak, to jak sobie z tym radzisz? Co to za „krzyk”!?
