Stawałem się zdiagnozowany w moich wczesnych latach 30-tych i.. to naprawdę nie zmieniło niczego dla mnie. Moje dzieciństwo było trudne, byłem często prześladowany i pozostawiony sam sobie z moimi obsesjami. Nauczyciele zawsze wiedzieli, że coś nie jest do końca typowe, zaprzeczyła mama. Nigdy nie zostałem zdiagnozowany w szkole, pomimo wielu nacisków i sugestii ze strony moich nauczycieli.
10.0.0.0.1 192.168.1.254Po diagnozie tylko wzruszyłem ramionami. Tak, tak, dobrze. Po latach nic się nie zmieniło i dobrze mi z tym. Po prostu kontynuuję. Widzę tak wiele postów o tym, jak życie zmieniło się dla ludzi, aby zostać zdiagnozowanym, oczyszczonym itp. Nie bagatelizuję tego dla nikogo, ale dla mnie był to po prostu kolejny dzień.
Mam szczęście realizować swoje zainteresowania w szkole zawodowej, prowadząc zarówno badania naukowe, jak i studia medyczne, choć nieco później niż moi rówieśnicy. Nadal jestem osobą, którą ludzie albo naprawdę lubią, albo nie mogą znieść. Przeważnie nie może stać. Ale kilka lajków. Jest wystarczająco dobre. Jestem szczęśliwy.
