Badania mózgu wykazały, że wybór dominującej ręki u dziecka pozwala ukształtować się lewej półkuli jako dominującej dla przetwarzania zadań językowych. Niestety lokalizacja funkcji mowy w prawej półkuli prowadzi do zajęcia przez te funkcje obszarów przetwarzających zadania przestrzenne, co dezorganizuje pracę tej półkuli mózgu. Prowadzi też do licznych przekłamań w analizowaniu informacji językowych, ponieważ prawa półkula opracowuje dane holistycznie i według programu przez podobieństwo, przez co mało zróżnicowane informacje są odbierane jako identyczne.

Preferencję wyboru ręki widać już około pierwszego roku życia dziecka, kiedy pojawia się gest wskazywania palcem. Do 3. roku życia wybór ręki powinien być już zakończony. Dlatego badanie ręki dominującej należy przeprowadzać już u dzieci dwuletnich.

Niestety u części dzieci, zwłaszcza autystycznych, można zaobserwować długotrwałe przejawy oburęczności. Skutkuje to: trudnościami w koncentracji, nadaktywnością ruchową, kłopotami z zasypianiem, zaburzeniem sekwencji ruchów (trudności np. w ubieraniu się), problemami artykulacyjnymi, opóźnionym rozwojem mowy, trudnościami z zapamiętywaniem nowych słów i poleceń (zwłaszcza w hałasie), preferencją obrazów i dźwięków niewerbalnych w stosunku do dźwięków mowy, łatwością w zapamiętywaniu melodii a nie słów (chyba że chodzi o teksty reklam), rozumieniem kontekstowo-sytuacyjnym, trudnościami z różnicowaniem podobnych głosek, niechęcią do słuchania czytanych tekstów, brakiem rozumienia i samodzielnego zadawania pytań.

Dlatego, im wcześniej pomożemy dziecku wybrać dominującą rękę, tym szybciej będzie ono gotowe do rozumienia mowy i samodzielnego budowania poprawnych wypowiedzi.