Centrum Metody Krakowskiej - Serwis Logopedyczny - Jak pomóc dziecku nawiązywać kontakty z innymi dziećmi?
Jak pomóc dziecku nawiązywać kontakty z innymi dziećmi?

Dziecko z cechami autystycznymi musi być stopniowo przygotowywane do działania w większej grupie. Jeśli dziecko w ogóle nie naśladuje, nie będzie w stanie czerpać korzyści z kontaku z rówieśnikami (bez wględu na wiek), a uczęszczanie do grupy przedszkolnej może jedynie nasilić wycofywanie się z kontaktów lub zachowania agresywne i autoagresywne.

W takiej sytuacji, najpierw w ramach terapii musi zostać włączone naśladownictwo i zbudowana wiedza poznawcza dziecka. Kontakt z innymi dziećmi powinien być wypracowywany początkowo w środowisku znanym dziecku i w jak najmniejszych grupach, najpierw tylko z jednym rówieśnikiem (częściej jako partner w zabawie sprawdzają się dziewczynki, ze względu na większy poziom empatii i umiejętności społecznych). 

Często rolą dorosłego jest poddanie pomysłu na zabawę, wsparcie dziecka z problemami w odgrywaniu jego roli, a następnie wycofanie się, jak tylko będzie to możliwe. Jeśli dziecko zachowuje się lub odzywa w nieprawidłowy czy nieadekwatny sposób, należy wrócić do tych sytuacji także po skończonj zabawie. Prowadzić zeszyt, w którym możemy opisywać nieprawidłowe sytuacje w formie schematycznych ilustracji z dialogami i przeciwstawiać im opis prawidłowego zachowania/ dialogu. Sami też możemy jeszcze raz wrócić do zabawy, w którą dziecko bawiło się z rówieśnikiem – dążyć do zamiany ról, pokazywać, co jeszcze można powiedzieć/zrobić w danej roli/sytuacji, tak by dziecko poczuło się pewniej w zabawie.

Ważne jest wspólne chodzenie na place i sale zabaw, wdrażanie dziecka do obowiązujących tam reguł społecznych (np. dzielenie się zabawkami, czekanie na swoją kolej), nauka zaczynania rozmowy z drugim dzieckiem: przedstawianie się i pytanie o imię, proponowanie zabawy.

Niestety, tak popularne wśród osób z różnymi zaburzeniami grupy wsparcia nie do końca sprawdzają się w przypadku zaburzeń autystycznych. Dziecko z autyzmem nie może czerpać prawidłowych wzorców zachowania i zabawy od rówieśnika, który ma te same problemy. Najbardziej wskazanym towarzyszem zabaw zawsze będzie dziecko nieautystyczne.