Opiekun dziecka powinien brać czynny udział w terapii, jako osoba, która ma największy wpływ na jego życie, a tym samym przebieg i skuteczność terapii. Terapeuta jest głównie "drogowskazem", który wskazuje kierunek i sposoby postępowania. Dlatego rodzic powinien uczestniczyć w zajęciach dziecka, robić notatki, obserwować pracę terapeuty i wdrażać ją potem w domu. 

Czasami dziecko nie chce wydajnie pracować w obecności rodzica, uciekając się do zachowań manipulacyjnych (płacz, jęczenie), aby wymusić przerwanie ćwiczeń. Dobrze jest wtedy wycofać się i obserwować zajęcia z ukrycia, zamiast całkowicie rezygnować z udziału w terapii. Współpraca rodzic-terapeuta przebiega najwydajniej, gdy terapeuta wprowadza pewnien rodzaj ćwiczenia na zajęciach, a rodzic utrwala je potem w domu.

Czynny udział w terapii pomaga rodzicowi zrozumieć, że tak naprawdę każde jego działanie, nie tylko praca stolikowa, może mieć moc terapeutyczną.