bierne uczenie się

Przepraszam, że ostatnio zadaję tyle pytań, ale niestety im więcej uzyskuję odpowiedzi, tym więcej rzeczy mnie nurtuje. Szukam sposobów by jak najwięcej zajęć stymulujących lewą półkulę mózgu wprowadzić w codzienne życie i by również nauka czytania towarzyszyła nam na co dzień, a nie tylko podczas nakierowanych na nią zadań. Zastanawiam się, czy dziecko może skorzystać ze stymulacji nie uczestnicząc bezpośrednio w niej. Przychodzą mi do głowy dwa przykłady.
1) Syn ma duże problemy z układaniem sekwencji i bardzo niechętnie robi ćwiczenia z nimi związane. Wplatam sekwencje i szeregi praktycznie we wszystkie zabawy tematyczne, w które się bawimy. Czy ma sens bym np. wprowadzała wyraźne elementy układania sekwencji w jakieś moje czynności (w których syn nieuczestniczy) i artykułowała to? Np. robię biszkopt i wyraźnie mówię "łyżka mąki", "łyżka piany", "łyżka mąki",... Zdaję sobie sprawę, że w przypadku gdy syn jest biernym obserwatorem nie uczy się efektywnie, ale zastanawiam się, czy taka stymulacja cokolwiek daje?
2) Sporo zabawek mamy popodpisywanych samogłoskami i sylabami (dzięki podpisom do lekarza przychodzą nam np. misie "MO", "MA" itd.). Zabawkami tymi bawię się także z młodszą córką (8 miesięcy). Czy jeśli syn siedzi obok i bawi się w jakieś swoje zabawy powinnam np. udawać, że uczę niemowlaka sylab? Z reguły staram się syna włączyć we wspólne zabawy ("o spójrz! jak ma na imię mysz, która przyszła pogilgotać Agatę?") ale czasami on po prostu nie ma chęci bawić się z nami. Jednak jest obok - czy warto by w takich sytuacjach widział/słyszał czytanie sylab? Czy takie coś, kiedy jestem pewna, że syn nie będzie powtarzał, ma sens?