Pamięć sekwencyjna zależy od prawidłowego funkcjonowania struktur mózgowych lewej półkuli. Wymaga ona umiejętności dostrzegania relacji między elementami występującymi w danym porządku, czyli zauważenia, że dana rzecz występuje przed czymś, a jakiś element po tym. Pamięć ta pozwala na zapamiętanie informacji jak gdyby "krok po kroku", w sposób uporządkowany.

Ćwiczenie tej pamięci ma ogromne znaczenie dla możliwości uczenia się języka mówionego i pisanego. Oznacza to, że w lewej półkuli przechowywane są:

• linearnie uporządkowane sekwencje czynności;

• linearnie uporządkowane cechy dźwięków mowy, np. kolejność pojawienia się zwarcia i szczeliny w głoskach zwarto-szczelinowych;

• linearnie uporządkowane sekwencje dźwięków mowy;

• linearnie uporządkowane sekwencje wyrazów w zdaniach;

• linearnie uporządkowane sekwencje zdań w dłuższych wypowiedziach.

Tak jak w przypadku pamięci symultanicznej, w zależności od wieku dziecka i szerokości pola widzenia podczas ćwiczeń wykorzystujemy różną liczbę obrazków, stopniowo zwiększając poziom trudności. Konieczne jest natomiast wykorzystanie jednoelementowych obrazków. Czas pokazywania jednego elementu powinien wynosić 3 sekundy. Terapeuta układa obrazki przed dzieckiem. Pokazuje je sekwencyjnie (po jednym), obracając także po kolei, obrazki pozostają wówczas w polu widzenia. Zadaniem dziecka jest ułożenie pod odwróconymi obrazkami identycznych obrazków ze swojego zestawu. Kontrolowana jest kolejność układania.

Zadania wykonujemy według kolejności, uwzględniającej zasadę stopniowania trudności. Tę kolejność prezentuje poniższa tabela:

Do ćwiczeń pamięci sekwencyjnej należą też ćwiczenia sekwencji ruchowych oraz sekwencji językowych, o których przeczytacie Państwo w kolejnej części cyklu dotyczącego pamięci.